سازو دل Sooze Del

سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت آتشی بود در این خانه که کاشا بسوخت

تنم از واسطه دوری دلبر بگداخت جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت

سوز دل بین که ز بس آتش اشکم دل شمع دوش بر من ز سر مهر چو پروانه بسوخت

آشنایی نه غریب است که دلسوز من است چون من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت

چون پیاله دلم از توبه که کردم بشکست همچو لاله جگرم بی می و خمخانه بسوخت

ماجرا کم کن و بازآ که مرا مردم چشم خرقه از سر به درآورد و به شکرانه بسوخت