4.2
/5
3.4k
امتیاز دهید
239,573
چشمان گریه ام را دادم به دست باران
شاید مرا بگرید بر تربت بهاران
هرگز کسی نفهمید مفهوم غربتم را
من واژه ای غریبم در شعر روزگاران
من که هزار و یک شب تا شهر قصه رفتم
با هیچکس نگفتم یک قصه از هزاران
ای ساحل رسیدن این موج خسته دریاب
دریای اشتیاق است دلهای بی قراران
شب تا سحر نشسته در کنج خلوت خویش
تا روی ماه بینم در قاب چشمه ساران
در این سراب تشنه آهوی دل غریب است
ما را ضمانتی کن ای اعتبار باران
کافیه
جنگ و دعوا
کافیه
جا چنگ رو اعصاب
نمیخواد با سر
بری تو دیوار
نمیخوام
بشنوم
صدای
جیغات
میذارم میرمش
نمیخوام دیگه ببینمش
میذارم میرمش
نمیخوام دیگه ببینمش
میدونی کله شقمو
تو با قلبمو
میکنم میندازم دور
تا راحت شی
نمیخوای آدم شی
میذارم میرمش
نمیخوام دیگه ببینمت
میذارم میرمش
نمیخوام دیگه ببینمش
توی مریضو
چه به منه روانی
تو بغلت
جایی برا هوا نیست
کاش از اول
نمیدیدمت
خستم
ازت
حتی از عطر پیرهنت
توی مریضو
چه به منه روانی
تو بغلت
جایی برا هوا نیست
کاش از اول
نمیدیدمت
خستم
ازت
حتی از عطر پیرهنت
توی مریضو
چه به منه روانی
تو بغلت
جایی برا هوا نیست
کاش از اول
نمیدیدمت
خستم
ازت
حتی از عطر پیرهنت
توی مریضو
چه به منه روانی
تو بغلت
جایی برا هوا نیست
کاش از اول
نمیدیدمت
خستم
ازت
حتی از عطر پیرهنت
توی مریضو
چه به منه روانی
تو بغلت
جایی برا هوا نیست
کاش از اول
نمیدیدمت
خستم
ازت
حتی از عطر پیرهنت
توی مریضو
چه به منه روانی
تو بغلت
جایی برا هوا نیست
کاش از اول
نمیدیدمت
خستم
ازت
حتی از عطر پیرهنت
4.2
/5
3.4k
امتیاز دهید
526,587,412
4.2
/5
3.4k
امتیاز دهید
526,587,412
دیدگاه های شما