تنهایی تمومه وجودمه
منو تنها بزارین
این تمومه بود و نبودمه
منو تنها بزارین
دارم مثل یه قصه میشم
غمگینترینه قصه هاست
دردام همیشه بی صداس
یه مرد بی ستاره
که دلخوشی نداره
راهیم راهیه جایی که پر از زمزمه باشه
اونجا خوشبختی یه دنیا
قد سهمه همه باشه
من اگر طلسم نبودم
واسه تو یه اسم نبودم
پای حرفات مینشستم
دل به پیغومت میبستم
توی تنگنای نفسهام
زخم دردی ریشه داره
که تو هق هق غریبی
منو راهت نمیزاره
تنهایی تمومه وجودمه منو تنها بزارین…
کاربر
5838031
ورود
/
ثبت نام
دیدگاه های شما