غرقابه ی درد Gharghabe Dard

کی مهربونیتو گرفت
از منه غرقابه ی درد ؟
کی دستای عزیزتو
تبَر برای ساقه کرد ؟
کینه رو کی یادِ “تو” داد
“تو” هم شدی مثل همه
از تن ِ گرم ِ عاشقت
کی ساخته یک مجسمه ؟
نمیشه باورم تویی
نه اینکه چشمای “تو” نیست
“تو” طاقتت نبود منو
ببینی با چشمای خیس
قد تمومه دردِ من
“تو” داشتی کهنه مرهمی
دیروز بودی مرگ غمم
امروز تولد غمی …
از لب قصه ساز “تو”
مونده صدای دشمنی
سخته که باورم بشه
“تو” همون عاشق منی
نمیشه باورم تویی
نه اینکه چشمای تو نیست
“تو” طاقتت نبود منو
ببینی با چشمای خیس