دچار Dochaar

به یادتم هنوزم، اگرچه زود رفتی
اگرچه بی تفاوت به هر چه بود رفتی

به یادتم هنوزم، اگرچه پر کشیدی
اگرچه تلخ اما به آرزوت رسیدی

من و همین یه عکست به هم علاقه داریم
که سالیانِ ساله به درد هم دچاریم

خودت که دیگه نیستی، نبایدم بدونی
عذاب غیر از این نیست که چشم به راه بمونی

روزنه ی امید از کنار من سفر کرد
چه تلخه این که باید یه عمر بی تو سر کرد

همیشه خاک سرده، همیشه سرد بوده
کنار هر دوایی، همیشه درد بوده

من و همین یه عکست به هم علاقه داریم
که سالیانِ ساله به دردِ هم دچاریم

خودت که دیگه نیستی، نبایدم بدونی
عذاب غیر از این نیست که چشم به راه بمونی