دشمن Doshman

من خراب‌ دل خویشم نه خراب‌ کس دیگر
این منم
این که گشودست به من تیغهٔ خنجر
دشمنم نیست
منم
این که تبر میزند از خشم
تا که از ریشه بیفتم به یکی‌ ضربه‌ٔ دیگر
این همان لحظه‌ تلخ هست که به صحرا بزند عقل
عشق چون جغد کشد پر روی ویرانهٔ باور
من خراب دل خویشم، نه خراب کس دیگر
این منم
این که گشودست به من تیغهٔ خنجر
ناجوانمرد‌ترین همسفری‌ ای من عاشق
هیچ راه سفری را نرساندی‌ام به آخر
هر مصیبت که شد آغاز تو مرا بردی از آن راه
تو به هر در زدی انگشت و گذشتم من از آن در
من خراب دل خویشم نه خراب‌ کس دیگر
این منم
این که گشودست به من تیغهٔ خنجر
تو تن خویش به هر زخم سپردی و گذاشتی
خون من شعر شد و شعر چکید از دل دفتر
تو تن آلودهٔ هر درد چه بی‌ درد رهایی
من بی‌ درد به درد تو فتادم به بستر
اه‌ ای دشمنِ من خسته از این جنگ و گریزم
پیر شدم خسته شدم از من ویران شده بگذر
من خراب‌ دل خویشم نه خراب‌ کس دیگر
این منم
اینکه گشودست به من تیغهٔ خنجر