مثل کوه پشت و پناه همیم
ولی هردومون دستامون خالیه
باید جای من باشی تو زندگی
بفهمی نداری چه بد حالیه
باید جای من باشی تا حس کنی
چقد سخته عشقت بلرزه صداش
ببینی چطور حاضری جونتو
بدی تا یه رویا بسازی براش
من از دل خوشی های این زندگی
مگه چی بجز حقم رو خواستم
یه دنیا زمین خوردم از بچگی
که یه جا رو پای خودم واستم
تو میتونی مرهم بسازی از عشق
که زخمات زخمای کاری نشن
یه چیزی باید باشه تو زندگیت
که حرفای خوبت شعاری نشن
تو این روزگار عجیب و غریب
تو با عشق موندی کنارم هنوز
ازم هیچ چیز نمیخوای چون نمیخوای
چقدر بشنوی ندارم هنوز
…
آدم وقتی پای دلش واسته
تهش هرچی باشه خودش خواسته
آدم تا نمونه پای خودش
نمیتونه پای کسی واسته
تو با عشق موندی کنارم که من
یه جایی تو این زندگی گل کنم
تو دوسم داری “همین” کافیه
یه دنیا رو تحمل کنم
دیدگاه های شما