نگران بودم الان کجای این شهری ، نکنه راه خونمونو گم کردی
یا اگه دلت هوای خونمونو کرد ، تا کجای راهو اشتباهی ، اشتباه برگردی
نگران بودم ، آه می کشیدم از ته دل
من بجای هر دومون غصه می خوردم
انقدر فکر تو بودم که زخمام و یادم رفت
انقدر که نفهمیدم که یا کجا کی و کجا کجا مردم
من و اینجوری به خاطرت بسپار ، یه پرنده که غصتو میخورد
یه پرنده که منتظر نشست و نشست ، یه پرنده که کنج لونش مرد
من و اینجوری به خاطرت بسپار ، یه پرنده که غصتو میخورد
یه پرنده که منتظر نشست و نشست ، یه پرنده که کنج لونش مرد
من و اینجوری به خاطرت بسپار ، یه پرنده که غصتو میخورد
یه پرنده که منتظر نشست و نشست ، یه پرنده که کنج لونش مرد
دیدگاه های شما