دارم می رم از این خونه
که رویاهاش پریشونه
از این کوچه که دل تنگه
از این شهری که دل خونه
تو دیگه پا به پام نیستی
ولی من باز هم زنده م
عجب جون سختی ام من که
هنوزم فکر آینده م
به فکر روزهایی که
بدون تو بازم شاده
ببین این زخمای کهنه
چه امیدی بهم داده
می دونم باز هم میشه
بدون فکر عاشق شد
برای یک دل ساده
دوباره صاف و صادق شد
اگه سخت و اگه آسون
من آخر از تو دل کندم
اگه ازم بدی دیدی
حلالم کن که شرمنده م
تو از چشام نمی خونی
غمای بی زبونم رو
غم داغی که سوزونده
تا مغز استخونم رو
واسه این درد بی درمون
دیگه راه علاجی نیست
دارم می میرم و دیگه به دارو احتیاجی نیست
غرورم می گه باید رفت
دلم می گه یه کم دیگه
تحمل کن ولی هرگز
دلم گه خورده که می گه
اگه سخت و اگه آسون
من آخر از تو دل کندم
اگه ازم بدی دیدی
حلالم کن که شرمنده م
دیدگاه های شما