رستگاران Rastegaran

چه آرام در خود شکستم
چه دل تنگ تنها نشستم
نشستم به هوای تو من
با تو آرامم پس از این به خدا
گریه نکن دل بی تاب از بی خبری
شکوه نکن تن رنجور از در به دری
ای وای

با من و دل
تو بگو
چه گذشت
با دل زار و شکسته ی من
پر بکشد به هوای تو تا کی برسد تن خسته ی من

چه سازد
دلتنگ دیدار
چه گوید … با عکس دیوار
نشیند به هوای تو دل
تا که باز آیی گل گمشده ام
گریه نکن دل بی تاب از بی خبری
شکوه نکن تن رنجور از در به دری
گریه نکن دل بی تاب از بی خبری
شکوه نکن تن رنجور از در به دری
ای وای

چه آرام!