دوباره از خودت بگو
خودش یه جور دل خوشیه
که این سکوت سرد تو
خود خود خودکشیه
وقتی که اسم داغ تو
لبام و سوزن میزنه
میخوام بمیرم از خوشی
در این نبرد یک تنه
نگو که این روزا همه سیاهن
بگو روزای بهتری در راهن
نگو که این روزا همه سیاهن
بگو روزای بهتری در راهن
روزایی از جنس خودت
نازک و ترد و عسلی
سبک مثه خواب سفر
ته شبای مخملی
پر از فکر تابستونی
تو زیر زمین های خنک
شهری پر از شمع گچی
اسمون پر بادکنک
نگو که این روزا همه سیاهن
بگو روزای بهتری در راهن
نگو که این روزا همه سیاهن
بگو روزای بهتری در راهن
دوباره از خودت بگو
خودی که یاد وطن
صاحب هر چه معجزه
خودی که قدیس منه
دوباره از خودت بگو
خودش یه جور دلخوشیه
که این سکوت سرد تو
خود خود خودکشیه
نگو که این روزا همه سیاهن
بگو روزای بهتری در راهن
دیدگاه های شما