حریر Harir

ﺍﯼ ﺣﺮﯾﺮ ﺑﯽ ﺗﺤﻤﻞ
ﺍﯼ ﺷﮑﺴﺘﻨﯽ ﺗﺮ ﺍﺯ ﮔﻞ
ﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﻗﺼﻪ ﺭﻓﺘﻦ
ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺴﺎﺯﯼ ﺑﺎ ﻣﻦ
ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺜﻞ ﺑﯿﺎﺑﻮﻥ
ﺷﻌﺮ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﺪﻭﻧﯽ
ﺍﺑﺮ ﺗﻮ ﻫﺮﭼﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻪ
ﺑﺎﺯﻡ ﻋﺎﺷﻘﺶ ﺑﻤﻮﻧﯽ ﺑﻤﻮﻧﯽ
ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺜﻞ ﯾﻪ ﺑﯿﺸﻪ
ﭘﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﺳﺎﻗﻪ ﺑﺸﯿﻨﯽ
ﺯﯾﺮ ﺩﺳﺘﺎﯼ ﺯﻣﺴﺘﻮﻥ
ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻧﻮ ﺑﺒﯿﻨﯽ
ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺭﺑﻪ ﺩﺭﯼ ﻫﺎ
ﺗﻮ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﯽ
ﺑﺮﺍﯼ ﭼﺮﺍﻍ ﺧﻮﻧﻪ
ﻧﻮﺭ ﻋﺎﺷﻘﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﯽ
ﺍﯼ ﺣﺮﯾﺮ ﺑﯽ ﺗﺤﻤﻞ
ﺍﯼ ﺷﮑﺴﺘﻨﯽ ﺗﺮ ﺍﺯ ﮔﻞ
ﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﻗﺼﻪ ﺭﻓﺘﻦ
ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺴﺎﺯﯼ ﺑﺎ ﻣﻦ
ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺗﻮﯼ ﺩﺳﺘﺎﺕ
ﺑﺮﺳﻢ ﺑﻪ ﺍﻭﺝ ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ
ﺍﯼ ﺗﻨﺖ ﺧﺎﮎ ﺷﮑﻔﺘﻦ
ﻧﮕﯿﺮ ﺍﯾﻦ ﺑﻬﺎﺭﻭ ﺍﺯ ﻣﻦ
ﺍﮔﺮ ﻣﺜﻞ ﺣﺮﻑ ﮔﻨﮕﻢ
ﺑﮕﻮ ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ ﻧﻤﻮﻧﻢ
ﺍﮔﻪ ﺭﻭﺷﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﺁﺏ
ﻭﻝ ﻧﮑﻦ ﺑﺬﺍﺭﺑﺨﻮﻧﻢ ﺑﺨﻮﻧﻢ
ﻣﻦ ﯾﻪ ﻗﺼﺮ ﻗﺼﻪ ﺳﺎﺧﺘﻢ
ﺗﻮﯼ ﺍﺑﺮﺍﯼ ﺧﯿﺎﻟﻢ
ﺟﺎﯼ ﺭﯾﺨﺘﻦ ﺗﻮ ﮐﻤﮏ ﮐﻦ
ﺗﺎﺭ ﻧﺸﻪ ﺷﻮﻕ ﺯﻻﻟﻢ
ﺑﺬﺍﺭ ﭘﯿﺶ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﻗﺼﺮ
ﺷﻌﺮ ﻧﻘﺮﻩ ﺍﯼ ﺑﺨﻮﻧﻢ
ﺫﻭﻕ ﮐﻨﻢ ﺍﺯ ﺗﻪ ﻗﻠﺒﻢ
ﺧﻮﺩﻣﻮ ﮐﺴﯽ ﺑﺪﻭﻧﻢ
ﺍﯼ ﺣﺮﯾﺮ ﺑﯽ ﺗﺤﻤﻞ
ﺍﯼ ﺷﮑﺴﺘﻨﯽ ﺗﺮ ﺍﺯ ﮔﻞ
ﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﻗﺼﻪ ﺭﻓﺘﻦ
ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺴﺎﺯﯼ ﺑﺎ ﻣﻦ
ﺍﯼ ﺣﺮﯾﺮ ﺑﯽ ﺗﺤﻤﻞ
ﺍﯼ ﺷﮑﺴﺘﻨﯽ ﺗﺮ ﺍﺯ ﮔﻞ
ﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﻗﺼﻪ ﺭﻓﺘﻦ
ﭼﯽ ﻣﯽ ﺷﻬﺒﺴﺎﺯﯼ ﺑﺎ ﻣﻦ