یکی بود و یکی نَبود، به‌جُز چِشات هیچی نَبود
زیرِ این سَقفِ فیروزه، داره زیبایی میسوزه
مَن این دُنیا رو پَس میدَم، بَهاشُ با نَفَس میدَم
چِقَدر راه مونده تا رویا، چِقَدر آدَم چِقَدر حَوّا
تَک‌وتَنها چِه بی‌حَرفیم، زَمان ثابت، ما می‌چَرخیم
توکِه‌هَستی جَهان خوبه، شَبِ تیره چِه نور کوبه
لَبِ سُرخِ تَنوری تو، شَبِ چهارشَنبه‌سوری تو
کِه یه چِلتِکه دوری تو، عَجب وَصله‌ی جوری تو
مَن این دُنیا رو پَس میدَم، بَهاشُ با نَفَس میدَم
چِقَدر راه مونده تا رویا، چِقَدر آدَم چِقَدر حَوّا
تَک‌وتَنها چِه بی‌حَرفیم، زَمان ثابت، ما می‌چَرخیم
توکِه‌هَستی جَهان خوبه، شَبِ تیره چِه نور کوبه
لَبِ سُرخِ تَنوری تو، شَبِ چهارشَنبه‌سوری تو
کِه یه چِلتِکه دوری تو، عَجب وَصله‌ی جوری تو
اَز این کابوس می‌تَرسَم، کِه دارم اَز تو کَم میشم
چِقَد راهه تا پیروزی، چِه شِکلی داره خودسوزی
تَک‌وتَنها چِه بی‌حَرفیم، زَمان ثابت، ما می‌چَرخیم
توکِه‌هَستی جَهان خوبه، شَبِ تیره چِه نور کوبه
لَبِ سُرخِ تَنوری تو، شَبِ چهارشَنبه‌سوری تو
کِه یه چِلتِکه دوری تو، عَجب وَصله‌ی جوری تو
دیدگاه های شما