از کفم رها Az Kafam Raha

از کفم رها شد قرار دل
نیست دست من اختیار دل
دل به هر کجا رفت و برنگشت
دیده شد سفید ز انتظار دل
من پریشم بلای جان خویشم
بود عشق تو کیشم
به جانبازی چو از پروانه پیشم
بده درد و بلا ز اندازه بیشم
گل عذارم که رفتی از کنارم تویی باغ و بهارم
به گلزار محبت گرچه خارم
بهاری جان فزا در سینه دارم
“عارف” این قدر لاف تا به کی
شیر عاجز است از شکار دل
خون دل بریخت از دو چشم من
خوش دلم از این انتحار دل
من پریشم بلای جان خویشم
بود عشق تو کیشم
به جان بازی چو از پروانه پیشم
بده درد و بلا ز اندازه بیشم
گل عذارم که رفتی از کنارم تویی باغ و بهارم
به گلزار محبت گرچه خارم
بهاری جان فزا در سینه دارم
ای که می روی از کنار من
غافلی تو از حال زار من
می بری ز دل یادگار من
تا سیه کنی روزگار من
من پریشم بلای جان خویشم
بود عشق تو کیشم
به جان بازی چو از پروانه پیشم
بده درد و بلا ز اندازه بیشم
گل عذارم که رفتی از کنارم تویی باغ و بهارم
به گلزار محبت گرچه خارم
بهاری جان فزا در سینه دارم