مسافر غریب Mosafere Garib

اگه از شب اگه از سکوت از تنها نشستن نمی گم

نه این که نیست

اگه از صداقت چشمای گریون

اگه از غم غریبی تو بیابون نمی گم

نه اینکه نیست

ای غمین ترین

ای تو بهترین

ای عزیزترینم

بیا و نغمه سوختن ساز مکن

باز با غم ساختن آغاز مکن

سوختن و ساختن هم حدی داره

درد نشناختن حدی داره

این دیگه زندگی را باختن

پشت به خورشید سوی شب تاختن

این روزا برای موندن

برا عاشقانه خوندن

دیگه هیچ حرفی نداریم

یا اگه داریم چه بهتر

که به لبهامون نیاریم

دیگه از خستگی پاهای خستتت برام نگو

دیگه از شکستن دل شکستت برام نگو

سوختن و ساختنم حدی داره

درد نشناختنم حدی داره

اگه از شب از شکستن

اگه از سکوت از تنها نشستن نمی گم

نه این که نیست

اگه از صداقت چشمای گریون

اگه از غم غریبی تو بیابون نمی گم

نه اینکه نیست