حریر Harir

از من به من نزدیکتری منو به خلسه میبری
به من نفس میبخشی و با معجزه برابری
لطافت حریره و نشونی تن توئه
مبهوت زیبایی شدن لحظه ی دیدن توئه
عصیانی و بی سرزمین کولی بی هدایتم
تن منو مرحم ببخش مهتاج استراحتم
شعر منو اندازه کن با اون طراوت صدات
منو دوباره تازه کن تو شستوشوی گریه هات
تا ساقه و ریشه رو مرمر و شیشه
با گلاب و آینه تو ذهنه همیشه
تو از تبار جنگلی سرسبزی و معطری
هر بوسه از تو نوبره تو لذت مکرری
ایثار رو دو چشمه ای پاکیزه و مطهری
مثل صداقت غزل بدیع و حیرت آوری
نفرین یه حباب و آب زخمی صخره و تگرگ
عمرم قد یه آه و من موندم تو پنجه های مرگ
دست نجات من تویی ای مهربون خانگی
بدون تو دنیای من محکومه به ویرانگی
تا ساقه و ریشه با دشنه و تیشه
تا غیبت سایه تو ظهر همیشه