(ورس ۱)
حالا گوشی تو گوشمه
سیگارمو میبوسمش
حسّم گلومو میفشاره و آره میدونم که
توی این اتاق تاریک
فقط ماییم و تنهاییم
منم و قلمم و موزیکم انگار نیست فردایی
یکمی فرق داره پیچش تارای مغز من
شاید همینه که یه عمریه هستم در به در
سر به سرم نذار چون سنگین برات حرف من
اونا که میفهمن باهامن، ده ساله هستن خطه من
(همخوان)
گفتم راه منه، حالا میگم خداحافظ
راه منه، اینقدر نپرس کجایه
راه منه، راهم از تو جدایه
راه منه، باید برم خداحافظ
(ورس ۲)
۹ از ۱۰ کسی که باته
۹ از ۱۰ کثیفه ذاتش
تا وقتی که چیزی بهش برسه هست و
بعد نمیرسه کسی به دادت
بش راه میدی می‌کنه مصرفت
مثل سگ وِل میخوره از دستت
قوله قلّه رو میدی، هل میدی بیان بالا
زیره فشار له میشی
میکنی پسرفت هی
آه، هنوز ایستاده این آهنگارو میسازه
خوندن از با راه قلبت برا همه نیست ساده
حالا که تند و تند گذشت رسیده به سی سالش
گذشت انگار مثل یه پک که زده به سیگارش
زندگی شیرینه مزه ی دهنم تلخه
می گن نوار مغز شهر به جوهر قلمم وصله
خطر مثل سایه با هامه خودشو به هر قدمم بسته
می گی حرفم سنده ؟ بیا سندم دستت
(همخوان)
گفتم راه منه، حالا میگم خداحافظ
راه منه، اینقدر نپرس کجایه
راه منه، راهم از تو جدایه
راه منه، باید برم خداحافظ
(ورس ٣)
ترس نباید با من عجین شه
عشق می خورم بازم فریبش
سخته زندگی یاد دادن
اون زخم های کهنه که تازن همیشه
اه ، شعر و فکر می شن با هم قرینه
خواستم عادی باشم
ولی کندنم دو تا بال از زمین هی
ای ، بگو چرا می رقصن اینا همه به سازم ؟
من همون بچه بد لش خواب ته کلاسم
که وقتی همه بودن تو صف خواب صبح
مشتای من می بو سیدن محکم صورت ناظم و
شدیم بزرگو بخت برگشت
ناظم لباس سبز تن کرد
جامعه جلومون قد علم کرد و
فرو رفتیم سخت در جنگ
ببین این موزیکو قفلی روش می گی
ارزش نداره چون داری مفتی گوش می دی
اَه ، نمی فهمی نمی زاری بسازم فرهنگو
اگه یه روز یه جا منو دیدی صدام اصلا نکن
اگه جوابتو ندادم قضاوتم نکن
این راه منه یه ذره هم تو به راهم شک نکن
(بریج)
آهنگا که می‌خونن، اینا راه منه
لباسا که میپوشن، اینا راه منه
خودشونم میدونن، اینا راه منه
هر کاری امسال بکنم، اینا ساله بعدش
بگو بینم تو کجایی هان ؟
تو هم گیری سره دو راهی ها ؟
محکمی روی تصمیمت
یا تو هم مثل موج های باد
مشخص می کنه مسیرو برات
کرده تورم محدودیت
اسیر و زمان طلاست پس
همیشه کلافم
سبکه بار گناه سنگینه خلافم
ببین هیچوقت عادلانه سوت نزد
از دید من داور
هه بیخیالش همه کفتارن با کی راه بیام
قسمت بوده که یاقی بار بیام
این راه منه عاقبتش
مال منه خواستی بام بیا
دیدگاه های شما