ورس اول
مغزه پدرو دارم قلب مادرمو
یه اخلاقایی دارم از برادرم و
بقیشم دارم از دورو برمو
زخمایی که خوردم توی هر صبح و شبمو
دوستیا بم یاد دادن تیم یعنی چی
ده سال پایدار، مثل ماها تیم ندیدی
عشق میاد سراغت توی رابطه اول
سالها می‌گذره و هنوز یادته هر شب
طرز فکرمم دارم از سفرام
از خاطراتی که شدن همسفرام
من صفحه هام پرن از اشک چشام
اشک‌های تیرهٔ خودکار رنگ چشام
مثل رنگه صدام
وجودمو گرفته هر رگو بدتر از هر سرطان
پاهام سست میشن میلزرن از نوسان و
می‌خونم گوشاتون پر شن از نفسام
کراس اول
تو همینی هستی که هستی، همراهم فریاد بزن
اینه اخلاق من، عوض نمیشم واست حتی یه کم
اوه، همینی هستم که هستم، تو دستم فردای من
می‌خوام دریا بشم، چرا می‌ترسی بیا همراه من
ورس دوم
بخورم زمین پا میشم یک بار دیگه
تاریخ بهم یاد داد همه چی تکرار می‌شه
دعا کن، هی بگو کجایی نیست
خداییم وقتی بینمون جدایی نیست
از مرز یاد گرفتم جداییم از هم
میریم جنگ واسه یه رهبر، رباتی احمق
هیتلر بهم گفت که با پروپاگاندا
دنیا میره به جنگ، پولش تو جیبه چهار تا
تو زندان فهمیدم آزادی چیست
اومدم بیرون، اینجا هم آزادی نیست
چه گوارا باید بمیری صداتو بشنون
اینه نمیشنوه دنیا صدای کشورم؟
مصدق گفت پشت مردم باشی
میاد اکس رو اسمت مثل ملکم با تیر
گاندی میگفت یکی یکی پاشین
قدرت دست مردمه اگه یکی باشیم
توپاک برام همه جوره درس شده
گذشت از خودش برا هدفشو حرفو دل
حس میکنم که هوامو داشتو
همینه که چشماش روی کمرم هک شده
مثل رنگ صدام
وجودمو گرفته هر رگو بدتر از هر سرطان
پاهام سست میشن میلزرن از نوسان و
می‌خونم گوشاتون پر شن از نفسام
کراس دوم
تو همینی هستی که هستی، همراهم فریاد بزن
اینه اخلاق من، عوض نمیشم واست حتی یه کم
اوه، همینی هستم که هستم، تو دستم فردای من
می‌خوام دریا بشم، چرا می‌ترسی بیا همراه من
اگه از بلندی بترسی هیچوقت نمیتونی بکنی تو پرواز
اگه از، مرگت بترسی زندگی نمیکنی میرسه به فردا
همه خوشبختیو میخوان، هیچکس نمیخواد بکنه واسش کار
آره مجانی نمیاد، هیچ وقت نمیاد بشینی تو صد سال
ورس سوم
دوبی یاد داد زیر این سقف هفت رنگ
با پول همه چی میسازن حتی فرهنگ
اروپا گفت هدف و رشدت حد داره
ولی میتونه مردمو سیر نگه داره
آمریکا بم گفت که با جنگ و بردگی
دنیا رو میکشی به قرض هرزگی
گفت میتونی به هر چی برسی
اگه خورد نشی زیره قرض بدهی
اگه کور باشی، فقط از تو تلویزیون
یاد بگیری تو طرز زندگی
ایران از ماست که بر ماست
چاره یی نیست، نیست بال پرواز
برامون نقش بازی میکننو
فرمان میاد از اتاق فرمان
درمان نمیاد سراغ دردام
تو دستام میگیرم اوضاع فردام
کراس سوم
تو همینی هستی که هستی، همراهم فریاد بزن
اینه اخلاق من، عوض نمیشام واست حتی یه کم
اوه همینی هستم که هستم، تو دستم فردای من
می‌خوام دریا بشم، چرا می‌ترسی بیا همراه من
اگه از بلندی بترسی هیچوقت نمیتونی بکنی تو پرواز
اگه از، مرگت بترسی زندگی نمیکنی میرسه به فردا
همه خوشبختیو میخوان، هیچکس نمیخواد بکنه واسش کار
آره مجانی نمیاد، هیچ وقت نمیاد بشینی تو صد سال
اوه، هستی هر جا، باز کن دو بال پرواز
میزنی در جا، چرا منتظری برسه فردا – دو بار تکرار
دیدگاه های شما