عرفان با خشی و سرکش…
توی ذهنت بکش حالا تصویری
که چجوری ما بالا میریم شما پس میری
آره میگی ولی نه ، تو راه کج میری
حالا بگیر بشین بعد دوباره خط بگیر
میگیرن چشم و گوشتو کلمات تو حرف
وازه و برجسته لکه خون رو برف
خواستی خودو برسونی چجوری بدون سوژه ؟
خدا خدا خدا میکنی که یه جوری جور شه
زور که نیست ، مجبور که نیست
با یه مایک تو دست حالا می خوای نمره بیست ؟
عمره کیست که صرف شعر میشه ؟ اون منم
تاج شاعرای رپو گذاشتی روی سرم
ماز خشی و افرا ، نگی که تنهام
ضعیفه اشعار، بابا همینه حرفام
کاخه رپ بود کلبه ی کاه گلی
چرا بالاس ستوناش ؟ چون رو کارشیم
پایدار … پ پ … پایدار ما و آرزوها … ما و آرزوها
پایدار … پ پ … پایدار ما و آرزوها … ما و آرزوها
پایدار … پ پ … پایدار ما و آرزوها … ما و آرزوها
پایدار … پ پ … پایدار ما و آرزوها … ما و آرزوها
دوست نداری بشنوی کار تک مارو ؟
برو رسما” بشین بکن داش من فکراتو
چون تند تند از بلند گوها کار من تکرار شد
آلبوم اول پاره کرد تهرانو
بدون برندم ، خوب شاهد باش
انگار شطرنجه و تهش شاهت باخت
پوکرم تو رنگ داری و من کاره ی شاه
جلو خشی و عرف نیس کسی کارش شاخ
پس ساکت باش ، فکر شاشت باش
هنوز کف نکرده ، مخت داشت اشکال
اومدم به دنیا واسه همین کارا من
اوجشم ، هستم از کل زمین بالا تر
نمیتونی ببندی بند کفشت ؟
اوف شدی ؟ بزنم چسب زخم بهش ؟
اسمت تو آهنگت نیستش مستعار
سی دی تو باز انداخت تو سینک مستراح
کار ما جلوت تو قاب عکس
هنوز یه رویاست ، دنبالته و مثه آرزو های شب
تموم نمیشه بیشتر از صدای اذون ، شهر رو به حرکت میاره نقاب زبونو برمیداریم
عین ستاره شب بیداریم
همینه که هر شب داریم تو قبر میخوابین
تا میرسیم ، زود کفنو میکشی روت
وقتی ، میبینیمون مثه یه ابر میباری
اسکناس تو جیب و یه ضامن دار تیز
شامپاین رو میز ، تو رو آسفالت خیس
سرنگ و میکشی بیرون خونش بند نمیاد ، جلو ستارت
یه ابر سیاه میگه دیگه راهی نیست واست
تو خیابونیم تا شب
به اینکه حقو بگیریم
عادت کردیم حرفارو میزنیم با رپ
آره باید هر دقه ما خونه دشمنو بچشیم تا آشنا بشیم ما با طعم رفاه بیا.
دیدگاه های شما