ساعت پنج صبه
من مست نیستم صوبر
تنها تویه هتل
شب بعد کنسرت
دِپ زدم بد جور
ما خوشحالیم اَ دور
همه اینکارا برا پول
معتادو مجبور
چون من افتادم توو این زندگی
نمیتونی تو بهم بگی که این شهرت انتخابم بود
ساعت ده صبه
دیگه نیستم من صوبر
دو تا ممه گنده
همش حرفای کص و شعر
چت کردیم بد جور
این دخترم مشهور
تعداد لیوان مشروب
یه عدد مجهول
چون من افتادم توو این زندگی
نمیتونی توبهم بگی که این شُهرت انتخابم بود
چون من افتادم توو این زندگی
نمیتونی توبهم بگی که این شُهرت انتخابم بود
گندی که زدمو دیگه نمیشه تمیزش کرد
روزی نمیاد که من با شهرم غریبه شم
اسم جی جیم رو علیرضا همیشه هس
دیگه عادت کردم بهش مثل ته ریش کم
فکر میکنن زندگی من همش یه جورو
دخترا هول و بورو
میریم ما سفر دورو
فقط هم خبر خوبو
بدون کلی نگرانی میاد طرفمونو
رپر بودنو نگاه میکنن اَ بالا بش
دوست دخترم غایمم میکنه اَ داداشش
هر رستورانی میریم میشه سر تا پا چشم
میگن خاطره داریم جی ما با صد تا کارت
آره فک و فامیلم یه مُش جراح و دکترن
فکر میکنن خواننده ها علاف و اسکولن
باز دعوتم میکنن که صد جا بام پُز بدن
آهنگامو بزارنو بازم رو مخ برن
چون همه ما ضعف و داریم و میترسیم اَ قمه ما
هر کاری و میکنیم تا دم ما
پُره پُرشه از اونایی که فن ما عین قهرمانیم
شهرت اومد نداشتم من درک راجبش
الان معتادش شدمو دیگه ترک واجبه
کلی زحمت کشیدم خودمو تا نشون بدم
الان آرزو میکنم که از یادشون برم
چون من افتادم
افتادم
افتادم
چون من افتادم
افتادم
افتادم
دیدگاه های شما