دانشگاه Daneshgah

با شال گردن از همه زیباتری
حق داری دنیا رو زمستونی کنی

بارون و رو چترت گرفتی می بَری
هر جا دلت می خوادو بارونی کنی

تا بغض می کنی شبیه جمعه ها
انگیزه می دی شهر حزن آلود شه

با هر کسی می گی و می خندی ولی
هر بار شاید یک نفر نابود شه

زیبایی و برای هم کلاسیات
دیوونگی یه حس تکراری شده

استادها و هم کلاسی هات هیچ
با تو یه دانشگاه سیگاری شده

می خوابی و بی خواب می شن شاعرا
این لوس بازی های شاعرانه نیست

این بسته های قرص خالی شد نخواب
نزدیک این ویرونه داروخانه نیست