من عاشقِش بودم نمی فهمید !
من عاشقش بودم جوابم کرد
هِی گریه کردم تا یخِش وا شه
سیل اومد وُ خونه خرابم کرد
می دونه از این عشق بیمارم
می تونه تسکینِ غمم باشه
یه کشورِ بی پرچمم اما
شالِش می تونه پرچمم باشه
کافه، خیابون، سینما، مترو
حتی اتاقم عکسِ رو میزم
هر جای این شهر وُ که می گردم
با خاطراتش اشک می ریزم
ابرا دارن آهسته می بارن
من جا نمی شم زیرِ چترش حیف!
باید از این خونه برم اما
پیچیده توی خونه عطرش حیف!
کافه، خیابون، سینما، مترو
حتی اتاقم عکسِ رو میزم
هر جای این شهر وُ که می گردم
با خاطراتش اشک می ریزم
دیدگاه های شما