اگه من عاشق دیوار بودم
ترک می خورد و یک پنجره می شد
اگه غم ِ چشامو آینه می دید
دلش درگیر این منظره می شد
اگه تنهاییمو به شب می گفتم
همه شهرو برام بیدار می کرد
اگه با کوه درد دل می کردم
صدامو لااقل تکرار می کرد
نشون می دی به من بی اعتنایی
تو رو می خوام ولی به چه بهایی؟!
شاید با مهربونی زیادم
خودمو اشتباه توضیح دادم
اگه من عاشق دیوار بودم
ترک می خورد و یک پنجره می شد
اگه غم ِ چشامو آینه می دید
دلش درگیر این منظره می شد
اگه تنهاییمو به شب می گفتم
همه شهرو برام بیدار می کرد
اگه با کوه درد دل می کردم
صدامو لااقل تکرار می کرد
منم اون که میون شب تیره
نتونست هیشکی نادیده‌م بگیره
همون که با نگاهش به تو فهموند
میشه مغرور بود اما نرنجوند
میرم جایی که گریم بی صدا شه
فراموش کردنم آسون نباشه
از این تقدیر می لرزه وجودم
من امتحانمو پس داده بودم
اگه من عاشق دیوار بودم…
دیدگاه های شما