افسردگی Afsordegi

‎فکر کنم آخراشه دیگه کارم تمومه خودمو
‎نمیشناسم هیچی ازم نمونده
‎در و دیوار خونه قهرن با من بیا
بهشون بگو تقصیر من نبوده
‎یه روزی حقمو از این دنیا میگیرم
بیا که آرزوام بدون تو میمیرن
‎هیچ جایی بدون تو انگا جا نیست
تموم خیابونا بهونتو میگیرن
‎از تکرار روزای مثل هم خستم کاش
نمی دیدمت توئه بی عاطفه رو اصلا
‎همه چی واسم یه حس غریبی داره
از این پیرمرد تو آئینه میترسم
‎گذشته از سرم هیچی مهم نی واسم
دروغ میگم با خودم دیگه تو مردی واسم
‎گم میشم تو خاطرات اون روزا
بازم الان همه منوبه افسردگی میشناسن
‎شدم یه روانی که بدجوری رد دادم
هر چی داشتم به پای تو به باد دادم
‎توکل این سالها همه زندگیم بودی
لعنت به چشمات که نمیرن از یادم
‎روهمه دنیا دارم چشامو میبندم
برگرد نزار اینا به اشکام بخندن
‎همه بهم میگن گذاشته رفته تو
رفتنی نیستی چرا نمی خوان بفهمنن