سمیر
دیگه سکانس آخره
جای تو خالی رو صندلی
یه نگاه ساده و یه خداحافظی سرسری
توی این لحظه ی رفتنت انگار از همیشه بهتری
می دونم باز حق با توئه واسه این نشد بگم نری
اون رفت و من میمیرم ، متاسفم که نشد جلو راتو بگیرم
من متاسفم عزیزم ، متاسفم که تورو داشتم و ندیدم
علی پیشتاز
الان از اون وقتاست که من بازم مجبورم نگاه به چشات نندازم
شاید عشق تو نبود اندازم یا شایدم من خیلی خیال پردازم
شاید واست خیلی سادس که بگذری راحت بگی بازم واسم راه هست بازم واسم جا هست
به همین راحتی بری و بکشی پا پس
یه نگاه تلخ و خدافظی با دست
ولی حال من چی واست بگم ازچی؟
این حالت های عصبی و فیریک های فجیع
صبح تا شب قفلم رو دیوارایه دورم و
خنده هایه مبهم یا گریه های پررنگ و
هوایی که بده یا الآنی بعدِ
این همه سال وقت رفتنت اومده
ولی من چیزی نمیگم بازم مجبورم نگاه به چشات نندازم
سمیر
تو که رفتنی دیگه صدام نزن
بذار کنده شه نگام ازت
تو که داری میری چرا چشمات خیسه بگو منتظری چی بخوام ازت
چرا باز به بازی میگیری ، دلُ به امیدِ چی میشینی
تو که تصمیم داری بری کشش نده مگه حالمو نمیبینی
اون رفت و من میمیرم ، متاسفم که نشد جلو راتو بگیرم
من متاسفم عزیزم ، متاسفم که تورو داشتم و ندیدم
علی پیشتاز
من نگام به صورتت ، تو مثل یه نقاشی
تو نگات به ساعته ، تو می خوای زودتر پاشی
فکر نمی کردم انقدر تو زرد باشی
که داریم جدا میشیم ، هه ! انقدر خونسرد باشی
چایی تو فنجونت ، شده مثل دستات سرد
جدیدا خیلی شدی حواس پرت
می دونم نداره دیگه برات فرق و
می خوای تموم شَن اون روزای نداشتمون
سمیر
اون رفت و من میمیرم ، متاسفم که نشد جلو راتو بگیرم
من متاسفم عزیزم ، متاسفم که تورو داشتم و ندیدم
دیدگاه های شما