شهرِ دیوونه Shahre Divooneh

یا همیشه دیر بودم
یا ازم خسته شدن زود
من به هر کسی رسیدم
لحظه یِ خدافظی بود
قلبم اصلاً از گذشته
خاطرِ خوشی نداره
بکش این خاطره رو که
قصد خودکشی نداره

همیشه اشتباه ، شده جمله هام
جوابم اون نبوده که شِنُفتم
از بس به هرکسی
گفتم عاشق نبود
به اون که عاشقش شدم چیزی نگفتم
این شهرِ دیوونه
به من یاد داد
آدم که تنها باشه راحت تره
لعنت به تنهایی و دیوونگیش
لعنت به راحتی که سخت میگذره

هنوزم هر جا که میرم
کوچه هاش برام شکلِ بن بسته
یه وقتا میگم شاید
یکی دلِ این شهرو یه جا شکسته
خیلی حرفا با تو داشتم
ولی لعنت به گریه های آخرت
منم مثل تو گریه کردم و
حیف پشتِ سرت

همیشه اشتباه شده جمله هام
جوابم اون نبوده که شِنُفتم
از بس به هر کسی
گفتم عاشق نبود
به اون که عاشقش شدم چیزی نگفتم
این شهرِ دیوونه
به من یاد داد آدم که تنها باشه راحت تره
لعنت به تنهایی و دیوونگیش
لعنت به راحتی که سخت میگذره
که سخت میگذره